Muzeum w Sagar

www.museum-sagar.de
Förderverein Museum Sagar e.V.
Skerbersdorfer Str. 68
02957 Krauschwitz OT Sagar
Tel. (0049) 0 357-71-608-96

Godziny otwarcia:

Święta w Muzeum:


Od 1995 roku rozwój rzemiosła i przemysł przedstawiany jest na obszarze około jednego hektara w dawnym tartaku nad Mühlteich w centrum miejscowości Sagar. Wtedy to zebrała się grupa składająca się z miejscowych kronikarzy i zainteresowanych mieszkańców Gminy Krauschwitz, badająca jej historię i założyła Stowarzyszenie Muzeum regionalne Krauschwitz e.V., które następnie zostało przemianowane na Stowarzyszenie Muzeum Sagar e.V.

Znajduje się tutaj wiele licznych eksponatów przedstawiających strukturę gospodarki Państwa Stanowego Muskau. Specyficzny dla tego regionu rozwój bazował na surowcach takich jak glina, węgiel, ruda żelaza i drewno, których wydobycie i obróbka jest właśnie tematem wystawy w naszym Muzeum. Główne punkty wystawy tworzą zbiory dotyczące obróbki drewna i ceramiki przemysłowej i użytkowej.


Obok maszyny parowej Firmy Richard Hartmann z Chemnitz z 1897 roku oraz lokomotywy Firmy R. Wolf Magdeburg/Buckau z 1930 roku możecie tu Państwo zobaczyć ponad 100 letni trak oraz pracującą pilarkę do drewna.

Inne działy wystawy poświęcone są miejscowemu rzemiosłu, geologii Łuku Mużakowa, przemysłowi dymarskiemu, myślistwu i gospodarce leśnej jak również historycznym zabawkom.

Dymarka

U nas zobaczycie Państwo jak wyglądało pozyskiwanie żelaza z jego rud w piecu dymarkowym, w procesie, który był znany w Europie przed 2500 lat. To wolno stojący piec szybowy z zagłębionym ogniskiem dymarskim.

W procesie dymarkowym chodzi o proces redukcji, w trakcie którego w naszym przypadku ruda darniowa przekształca się w żelazo.

Hala maszyny parowej

Dawna hala tarcicy z Weißkollm koło Hoyerswerdy została przeniesiona w 2002 roku do Sagar jako otwarta hala przysłupowa. Duże narażenie stojących pod nią maszyn na zanieczyszczenie przez kurz i wilgoć sprawiło, że było nieodzowne, aby zabezpieczyć ją drewnem. Wysokie okna metalowe pochodzą z wolno stojącego budynku fabryki w Weißwasser i nadają temu pomieszczeniu ogólnie więcej jasności.

Produkcja papieru i tektury

Produkcja papieru i tektury stanowiła również na Łużycach ważny czynnik gospodarczy, tym bardziej uprzywilejowany, że występują tu duże zasoby drewna oraz energia wodna z Nysy. W hali można znaleźć następujące maszyny:

Maszyna do rozwłókniania drewna

Poprzez wynalezienie procesu rozwłókniania drewna w połowie XIX wieku papier stał się towarem o przystępnej cenie. Mistrz ślusarski Johann Matthäus Voithz Heidenheim zabrał się za konstruowanie takiej maszyny i już w 1852 roku wyprodukował pierwsze dwie maszyny u swojego rodaka i producenta papieru Heinricha Voelter.

Maszyna ta pracowała w fabryce tektury w Weidenmüllerschen Pappenfabrik Rochsburg w Saksonii wraz z czterema prasami hydraulicznymi, które dociskały półmetrowe rolki gotowanego drewna na kamień szlifierski w celu rozpadnięcia się drewna. Produkcja dzienna wynosiła od 8-10 ton rozwłóknionego drewna. W 2003 roku maszyna do rozwłókniania drewna z Rochsburg została przetransportowana do Sagar i podłączona do przekładni maszyny parowej.

Prasa do tektury

Podłączona do przekładni maszyny prasa do tektury pochodzi z fabryki tektury Weidenmüllerschen Pappenfabrik Rochsburg i służyła tam do odwodnienia surowej tektury. Na skutek dobrych kontaktów z ostatnim właścicielem maszyna trafiła w posiadanie muzeum.

Maszyna parowa

Maszyna parowa została dostarczona w 1897 roku przez Saksońską Fabrykę Maszyn (Sächsische Maschinenfabrik), dawniej Hartmann AG Chemnitz do Zakładu Grafa Arnima Dampfsäge- und Hobelwerk do Weißwasser. Jest to leżąca maszyna parowa- jedno cylindrowa z automatycznym sterowaniem zaworu. Swoją mocą 100 PS napędzała do roku 1975 cztery pełne i dwie poziome pilarki. Następnie zapewniła ona sobie byt jako pomnik techniki poza miastem Weißwasser. Po demontażu w 2002 roku i rekonstrukcji w stoczni Dresden/Laubegast powróciła jako użyczony przedmiot Miasta Weißwasser do muzeum. Tutaj pokazuje ona w połączeniu z innymi maszynami zasadę przenoszenia siły w funkcji opóźnionej.

Lokomobila

Ta maszyna NTK 5 (Neue Tandem Kondensationsmaschine, serii 5) została wybudowana w 1935 roku w liczbie 4 egzemplarzy przez fabrykę maszyn Maschinenfabrik Buckau Rudolf Wolf AG, w Magdeburg-Buckau. Prawdopodobnie jest to jedyna zachowana maszyna tej serii.

Ówczesny sposób wytwarzania pary przedstawiony jest tutaj przy pomocy należącego również do tego procesu wstępnego palenia.

Pilarka ramowa

Jest produktem Fabryki maszyn Maschinenfabrik J. E. Christoph w Niesky. Pilarka pełna ma szerokość 700 mm i jest połączona z maszyną parową poprzez pędnię.

Zakład kołodziejski

Ten budynek warsztatowy przywędrował na teren naszego muzeum w 1996 roku z Putzkau koło Bischofswerdy. Przejęto również jego oryginalne wyposażenie. Piły do obróbki drewna (pilarka taśmowa, piła pionowa) napędzane są przez znajdującą się w piwnicy pędnię.

Tartak

Tu na miejscu, gdzie stał pierwotnie młyn wodny, było od XVI wieku cięte drzewo. Napęd pilarki przejmował na początku koło wodne, później turbina wodna a w końcu ze względu na brak wody w latach 30-tych - silnik elektryczny o mocy 14 KW.

Znajdującą się w budynku drewnianym piłę wyprodukowała Fabryka Maszyn Braci Lein z Pirny w 1895 roku. Po rekonstrukcji pracuje ona nadal od 1997 roku w celach pokazowych oraz na własne potrzeby. W celu zaprezentowania piły poziomej i innych historycznych maszyn do obróbki drewna następuje obecnie rozbudowa pomieszczenia.

W znajdujących się obok pomieszczeniach prezentowane są wystawy na następujące tematy:

Warsztat kowalski

Ten mały budynek z kamieni należy do zasobów naszego muzeum od 2010 roku. Przed 1945 rokiem służył on Stowarzyszeniu Strzelców w Sagar jako strzelnica. Obecne wyposażenie wnętrza składa się z pozostałości wyposażenia ówczesnych warsztatów kowalskich ze wsi Daubitz, Schleife i Rohne. Około 1800 roku pracowało w Muskau łącznie 12 kowali wykuwających podkowy, broń, gwoździe, noże, zakład kotlarza i złotnika.

Każda wioska psiadała co najmniej jednego kowala, którego zadaniem była produkcja i naprawa narzędzi oraz urządzeń. Kowal i kołodziej współpracowali zawsze ściśle ze sobą, ponieważ drewno i metal musiały być przy budowie pojazdów ze sobą łączone.

Historyczne zabawki

Mistrz kołodziej Heinrich Simmann z Keula (dzisiaj Krauschwitz) zbudował niegdyś dla swojej wnuczki Urszuli imponujący domek dla lalek. W 2001 roku ten oryginalnie wyposażony domek trafił na życzenie właścicieli w posiadanie muzeum i stanowi od tego czasu centralny punkt wystawy zabawek. Możecie tu Państwo poznać również interesującą historię na temat domku.

W dwóch pomieszczeniach czekają na Państwa, oprócz lalek, niedźwiadków, blaszanych aut i pokoików dla lalek, historyczne z abawk i dla dzieci z ostatnich 100 lat. Znajdziecie tu Państwo najmniejszą lalkę z ruchomymi rękami i nogami o wielkości 1,5 cm lub wspinającą się małpkę "Tom" dawnej Fabryki Zabawek Blaszanych (Blechspielzeugfabrik) Lehmann z Brandenburga.



Licznik odwiedzin: